Читать онлайн книгу "De kie mi estas. Kial mi estas ĉi tie. Kien mi iras 2.0. Memuaroj de eksterterano"
De kie mi estas. Kial mi estas Д‰i tie. Kien mi irasВ 2.0. Memuaroj de eksterterano
Valentin Ruzanov
Mi probable neniam konis vin, aŠeĉ konis vin. Kie estas tiu juna knabino malfermita al fremdulo? Jes, jaroj pasis, kaj vi fariĝis pli saĝa, kaj mi ankoraŠrekonas tiun bonvolan knabinon en la distorda spegulo de Facebook. Mi verkas poezion surbaze de memoroj, kaj mi provas paroli pri tio, kion vi ne scias.Iam ŝajnis al mi, ke ĉi tiu urbo tre atendas vin. Do ĝi atendas, ke kantoj pri vi sonu en ĉiu mikrobuso. Do li atendas, ke la luno ŝvebas super la urbo pro scivolemo kaj forgesos pri la fazŝa
De kie mi estas. Kial mi estas Д‰i tie. Kien mi irasВ 2.0
Memuaroj de eksterterano
Valentin Ruzanov
Al mia muzo, Brigita Nikitina
Kaj Дќian finon, nek Дќian lokon, nek ilian turmenton, neniu scias;
В В В В (Doktrino kaj Interligoj, 76:45)
© Valentin Ruzanov, 2021
ISBNВ 978-5-0055-3237-4
Created with Ridero smart publishing system
Longa tago, brulanta suno kaj flava sablo. Mi estas tre laca. Tre. Ĝi estis longa vojaĝo kaj ne ekzistas vojo reen. Post horo aŠhoro kaj duono, mi estos en la kolonio, kaj ĉio estos en ordo. Kaj kun mi, kaj kun la kolonio, kaj kun tiuj, por kiuj mi iris. Kompreneble ĉio estos en ordo, ĉar ni elektis la plej fortan por nenio – tiu, kiu povas superi ĉion kaj savi tiujn, kiuj restas ĉe la bazo kaj estas kondamnitaj nur atendi. Atendu, kion mi devas fari nun, kaj se la fonto estos sekura, tiam mi estingos mian soifon.
La flavaj okuloj serĉas kaj trovas nenion, kion ili fermas kaj malfermas denove.
La sablo en miaj okuloj igas min pli akra, sed se mi ne trovas sekuran aliron al la fonto, ĝi povas esti danĝera. Mi bezonas akvon. Mi ne povas vivi sen akvo. Eble provu trovi ŝin ĉi tie proksime. En sablo. Kaj kio, la veteranoj diris, ke tio okazis. Mi bezonas nur unu molekulon. Du hidrogeno, unu oksigeno. Du hidrogeno, unu oksigeno… Du hidrogeno…
RuДќa lango elstaras el la buЕќo. La riceviloj malrapide verdiДќas kaj kovriДќas per filmo.
Unu oksigeno… Mi bezonas nur unu molekulon, alie… Du hidrogeno, unu oksigeno…
La nigra nazo faras plurajn konvulsiajn spirojn, la okuloj larДќiДќas.
Alie, mi ne trovos direkton.
Resalto!
Agonie, mi kaЕќas mian kapon en la sablo por ne senti doloron.
1.В FERMITA
– Kie vi skribis ĉi tion? – la knabo frapis min sur la ŝultron kaj rektigis sian rideton. Mi hezitis, sed tamen turnante min, rimarkante bonan trinkejon, mi decidis ne fordoni min.
– MI ESTAS?
Post pensado, la ulo elprenis malgrandan libron. Turnante unu paДќon post alia, li eklegis laЕte.
– Kaj kiu vi estas efektive?
В«La diabloВ», la ulo frapfermis la libron.
– Kaj kion vi serĉas ĉi tie?
La ulo denove rigardis la libron. – Ĝi diras ĉi tie…
Vi neniam scias, kio estas skribita tie. Sed venu al nekonata urbo, surmetu kravaton, kaj en Д‰i tiu formo eliru sur la straton. Д€i tio estas tro multe!
– Ĉu vi aЕskultasВ min?
Mi aЕskultas. Mi aЕskultas. Kaj mi ankaЕ serД‰as vojon al la drinkejo.
– Kiel vi komprenas tion?
– Vi ofendiĝis. Ŝi ne venis. La ulo kun la libro. Sukcenaj okuloj.
(SonДќoj)
2.E = MV ^В 2/2
Do, la unuan tagon de la monato, kolektinte ĉion, kion mi bezonas, mi ekveturis. Kiam mi forlasas la domon, mi malŝaltas mian telefonon kaj stumblas pro marmora ŝtoneto. «Jen la ĉambroj…»
Turnante la Еќtoneton en miajn manojn, mi malpeze Дµetas Дќin en mian tornistron. Miaj intencoj estas la plej seriozaj.
– Ĉu vi atendas iun?
Elprenante nikelon el mia poЕќo, mi Дµetas Дќin en reklaman standon.
– Lasu min diri sortojn.
Mi etendas mian manon. Mi ridetas al la bona humoro.
– Via trajno, cigano!
– Nyis.
(Д€erizo)
3.В ZOMBIOJ
Post la kraЕќo, mi eliras el la aЕto. Mi povas vidi nenion. Mi ekfrapas mian kapon kontraЕ tabulon.
В«DistriktoВ ZВ».
Kaptinte malagrablan odoron, mi esploras la Д‰irkaЕaДµojn. AЕќdvaa planto. Rivero. Enpleniginte mian dorsosakon per gruzo kuЕќanta sub miaj piedoj, mi grimpas Дќis la dua etaДќo por ripozi. La sonoj de la metroo vekas min de duondormo.
– Sekva stacidomo estas Park Kultury.
– … kaj ripozu, – mi blekas, disĵetante altvaloran gruzon dum la kuro.
(Elkavatoro)
4.В ЕњOFARO
– Se neniu havas ion por diri, tiam ni povas daЕrigi la finon de geedzeca kuniДќo.
– Lasu ilin kisi unue.
– Ne, ili unue subskribu.
Post iom da tempo observante la spektantaron, mi forlasas la konstruaĵon kaj diras al la koĉero, ke li konduku min al mia fianĉino.
«Mi scias tiel,» la koĉero vivas.
– Ĉu vero?
– Atosh!
La ĉevaloj flugis supren. Mi ankaŠvolis aldoni: «veturi pli rapide», sed mi ektiris kun tia forto, ke mi apenaŠhavis tempon kapti mian tornistron. Flugante preter butiko kun nekonata ŝildo, mi apenaŠsukcesis transdoni al la koĉero, ke ni nepre devas halti ĉi tie.
KELKAJ VORTOJ PRI OKAZI
Post neatendita renkontiДќo, la aspiranta verkisto ekvojaДќas. Movita de memoroj, li forlasas sian hejmon, provante redoni la perditajn kaj akiri la nekonatan.
TEMPO: akcelita
KULTURO: ciberstim
VESTOJ: antaЕtuko kaj pitagora
MORALA: – (streketo)
5.В ORA SPURO
В В В В Sabato, 18:00.
– Saluton. Ni ŝatus renkontiĝi kun vi. Kun vi sola. Restoracio «Zorotaya Spora…» Sporrra… Ora Sprono. Sep pi um. BONE?
Mi senДќene kontrolas la muzikajn libretojn kaj forlasas la muzikan butikon. Decembra neДќo sur la vizaДќo. AЕtomobilaj viЕќiloj Д‰e trafiklumoj. Estas piedira kruciДќo, duonhoron da la vojo tra la urbocentro, kaj riskante mian vivon mi transiras la vojon antaЕ В«SpronoВ». Estas du frostaj figuroj sur la benko Д‰e la enirejo de la restoracio.
– Haloveno!
– Saluton! Vi tamen estas iom frua.
– Ni amas tian veteron. AnkaŠvi frue.
– Mi nur Д‰irkaЕiris.
LaЕ sonoj de elektro-Дµazo ni iras en restoracion, kie mi ne estis de tridek jaroj. Tiam Дќi estis nur kafejo alloganta junulojn kun pruvo de japanaj bildstrioj Д‰e la Дµus aperitaj videoludiloj.
– Kion vi ordonos?
– Mi estas vegano.
– Pro kiuj kialoj?
– Etika.
La usonanoj, sen montri ajnan signon, ankaŠmendas vegetaran: borĉo, frititaj terpomoj, salato kaj akvo.
– Vi kondukas sanan vivmanieron. Ĉu vi ne volas ĉesi fumi?
– Mi ne volas.
– Ĉu vi estas kontenta pri ĉio?
– Jes.
– Ĉu vi iam amis?
– Dufoje. La unua edziĝis al la alia. Ĉiuj kontaktoj de la dua estas perditaj.
– Nu. Vi devos aspekti pli bona!
AnkoraŠduonhoro da senpripensa konversacio kaj eĉ la najbaraj tabloj ekscios pri mia juneca revo – ludi ĵazon en Novjorko, la manko de ruslingvaj manlibroj tiutempe kaj pri mia intereso pri la angla. Mia sindonema historio en flua angla lingvo estas interrompita de neatendita rimarko de unu el la usonanoj:
– Bonan vesperon!
Sekvante la rigardon de la fremdulo, mi turnas min. Mi vidas la brulantajn okulojn de dudekjara kelnerino, kiu nerimarkeble staras malantaЕ mia dorso, tiaj okuloj estas Д‰e la publiko, kiam vi prezentas virtuozajn pasejojn dum improvizo.
– Bonan vesperon! – la kelnerino, iom embarasita kaj kun iometa rideto sur la vizaĝo, rigardas, kiel mi, kun la buŝo malfermita, denove turnas mian rigardon al la usonanoj.
– Vi devas aspekti pli bone! Ili kapjesas.
(Decembro)
Nokto. Mergite en malfacilaj pensoj, mi marЕќas laЕ la aЕtovojo. Д€i tiu konkreta monstro estis speciale konstruita de la lasta svatanto de la princino por rapida veturado kaj oftaj rendevuoj kun Еќi. Sed laЕ lokaj loДќantoj, la plej mallonga vojo al la Princlando estas la fera vojo. Kaj multaj, kiel mi, elektis Д‰i tiun vojon.
– He! Jen mia tolo, – longa, magra knabino en ledjako blokis mian vojon.
– Estas forko plu. Eble ni disiĝos.
– Estas nur du reloj.
– Sed estas multaj dormantoj!
– Ash Litova nyasuprantu.
– Kaj mi tre bone komprenas ŝin.
6.В LA HUNDO EN LAВ MARO
Kiam mi atingis la forkon, mi tute ne volis iri laЕ rondirvojo, kaj mi sugestis.
– Malvarmas. Ĉu ni povas dormi kune?
– Sur la nuda bruligita herbo? Ni eĉ ne havas litkovrilon.
– Ĉu la fojnamaso konvenos al vi? Estas unu sur la altaĵo.
– Bone, sed nur unu nokton. Estas limo ie proksime. Surgrimpante la monteton, ni ekloĝis en fojnamaso. Mi ne volis dormi kaj mi proksimiĝis al la knabino. PreskaŠproksime.
– Estas tro frue. Mi ankoraŠne malvarmas, «ŝi flankenpuŝis min per sia mano.
– Kio estas via plej ŝatata bando?
– «Acey.»
– Kio vi estas? AnkaŠla mia! – la frazo estis prononcita en la lingvo de la princlando kaj la knabino surprizite demandis.
– Ĉu vi scias ĉi tiun lingvon?
– Mi komprenas ion.
– Tiam estos pli facile por ni.
– Usono? Vi diris nur unufoje.
– Mi ne malvarmas kun vi.
– Bone. Mi endormiĝas.
Mi havis koЕќmaron en mia sonДќo. Mi batalis kun iu granda ulo, sed li montriДќis malfortulo kaj rapide rezignis. Tiam, post mallonga paЕzo, la ringa juДќisto, tirante siajn vortojn nenature, anoncis:
– Gesinjoroj. Kaj nun Дќi estas nekutima matД‰o. En la ringo estas nekomparebla Violo! – la komentisto varmigis la homamason farante longajn paЕzojn, – Kaj Д‰arman Kamomilon! SkemoВ A.В A.В B.В A. Gajninto prenas Д‰ion!
Du mirindaj belulinoj supreniris la scenejon. Ili ridetis. Ili deДµetis la fundon kaj komencis bati min. Ili havis prilaboritan skemon – Kamomilo, kaptante malantaЕe, provis atingi mian orelon per siaj dentoj, kaj Violet, starante antaЕ, daЕre aranДќis siajn okulvitrojn kaj fine, kalkulinte la trajektorion, falis sur Еќiajn genuojn kaj mordis min dolore. Post la dua raЕndo, mi falis sur seДќon, elД‰erpita kaj preskaЕ sensenta pro surprizo – mia kara patrino kun mopso elsaltis en la ringon kaj komencis malpliigi min plorante:
– Filo, mi forgesis, kio estas la aaba plano. Pardonu Dion!
– En partoj A, la establitaj skemoj estas aplikataj. Parto B konsistas el iuj malpligrandigoj.
La gongo sonis. В«Knabinoj de vera ДµazoВ» batis min en la stomako per sia kapo, trenis min per la haroj kaj fine komencis verЕќi violan-kamomilan miksaДµon de Chanel sur la hagan kaj venkis.
– Panjo, kara, – mi kriis – ili ĵetu la blankan tukon!
В«Ili ne povas,В» panjo respondis, В«ili forgesis laviВ Дќin.
– Nu, almenaŠvi viŝis la polvon? – jam en deliro mi demandis.
– Ĉi tie ne estas polvo. Estas fojno, – respondis la trankvila voĉo de knabino en leda jako.
– Fojno. Pajlo. Fojno. Pajlero, – mi kuris maldekstren, poste dekstren, reflektante la imagajn batojn de miaj rivaloj.
В«Kuru al mi,В» la knabino flustris, В«kaj aЕskultu.
7.В NENIU SNACK
Valjok elprenis la Еќlosilon kaj malfermis la pordon de la apartamento. La tago estis suna, do estis lumo hejme. Mi malsatis. Li eniris la kuirejon kaj Д‰irkaЕrigardis. Sur la forno estis kovrita pato. Panjo ne estis hejme. Forpreninte la kovrilon de la pato, Valyok malkovris tie maloftan aferon en la domo en la postperestrojka jaroj – viando. Pecoj de rostita viando! La lastan fojon kiam li manДќis tian pladon antaЕ kelkaj jaroj, kiam Banana kondukis lin eksteren por ludi, kaj post unu horo, per saksofono kaj gitaro, ili enspezis multan monon. Kaj nun la fritita viando estis same bongusta kiel tiam. La telefono sonoris. Valyok levis la telefonon:
– Jes… je kioma horo …? Bone.
Horon poste li jam estis Д‰e la stacidomo kaj, rimarkinte Fomich, Valera kaj Parenco, salutis:
– He!
– He!
– Ĉu vi prenis ĉion?
– Jes.
– Mi iros aĉeti cigaredojn.
Revenanta Valjok rimarkis strangan tipon kaЕrantan apud starantaj amikoj. La stranga tipo estis tute inteligenta ulo Д‰irkaЕ tridekjara, sed aЕ estis io abomeninda en la ulo, aЕ Valek ДќenisВ ion:
– Kio Fomich, ĉu la bluaj denove gluiĝas?
Tip staris Дќis sia plena alteco kaj Valjok iom hezitis. Ne estis batalo. Nerimarkeble dum la konversacio, elektra trajno alproksimiДќis. Preninte sakojn kaj dorsosakojn, Д‰iuj rapidis al la aЕtoj, kaj la inteligenta tipo ne postrestis:
– Ĉu kunpreni min?
– Ne.
– Domaĝe!
– Selyavi!
Duonhoron poste, malЕќarДќante de la aЕto, Д‰iuj ekiris sian vojon. La plej malmola el la valizo estis la butona akordiono, kiu estis trenata laЕvice.
Alveninte al la loko, demetante siajn dorsosakojn kaj ripozante, ili ne rimarkis kiel alproksimiДќis la vespero.
– Nu, fiŝkaptante?
– Ĉu vi havas fiŝkaptajn kanojn?
Parenco donis al ĉiu fiŝkaptan bastonon, kaj elfosinte vermojn kaj vagante serĉante lageton dum kelka tempo, ili ĉiuj sidiĝis sur la marbordo. Neniu fiŝo estis kaptita. Grandega flava luno aperis sur la ĉielo. En tia nokto mankis nur lupoj kaj homlupoj.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию (https://www.litres.ru/pages/biblio_book/?art=66325326) на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
Если текст книги отсутствует, перейдите по ссылке
Возможные причины отсутствия книги:
1. Книга снята с продаж по просьбе правообладателя
2. Книга ещё не поступила в продажу и пока недоступна для чтения